ماه من غصه نخور زندگي جذر و مد داره
دنيامون يه عالمه ، آدم خوب و بد داره
ماه من غصه نخور همه كه دشمن نمي شن
همه كه پر ترك مث تو و من نمي شن
ماه من غصه نخور مثل ماها فراوونه
خيلي كم پيدا ميشه كسي رو حرفش بمونه
ماه من غصه نخور ، گريه پناه آدماس
تر و تازه موندن گل ، مال اشك شبنماس
ماه من غصه نخور ، زندگي خوب داره و زشت
خدا رو چي ديدي شايد فردامون باشه بهشت
ماه من غصه نخور ، پنجره مون بازه هنوز
باغچه مون غرق گلاي عاشق نازه هنوز
ماه من غصه نخور ، باز داره فصل سيب مي شه
مي دونم گاهي آدم ، تو وطنش غريب مي شه
ماه من غصه نخور ، ماها كه تب نمي كنن
ماها كه از آدما كمك طلب نمي كنن
ماه من غصه نخور، شمدونيا صورتي ان
...
ماه من غصه نخور ، تاب بازي افتادن داره
زندگي شكستن و دوباره دل دادن داره
ماه من غصه نخور ، گلا ميان عيادتت
به نتيجه مي رسه آخر يه روز عبادتت
ماه من غصه نخور ، خيليا تنهان مث تو
خيليا با زخماي عاشقي آشنان ، مث تو
ماه من غصه نخور ، زندگي بي غم نمي شه
اوني كه غصه نداشته باشه ، آدم نمي شه
ماه من غصه نخور ، حافظ واست وا مي كنم
شعراشو مي خونم و تو رو مداوا مي كنم
ماه من غصه نخور ، دنيا رو بسپار به خدا
هر دو مون دعا كنيم ، تو هم جدا ، منم جدا